We zitten lekker samen aan tafel en spreken de dag door.
Wat was het vandaag een leuke dag! Het was, en is nog steeds, prachtig weer.
Mijn beide kinderen zitten plakkerig en met blosjes van de warmte aan tafel. Hier en daar zie ik een korreltje zand en wat rode plekjes van vallen of schaven.
Mijn zoon is 3. Sinds een aantal weken staat zijn mondje overdag bijna niet meer stil.
Alles wordt benoemd, creëert weer een zijweg die dan ook benoemd wordt en zo is er eigenlijk nooit een einde aan het verhaal.
Dat gaat ongeveer zo:
“He mama, kijk, een boom buiten. Wij hadden ook een keer een boom gezien in het bos. Toen gingen we daar wandelen. Er was ook een hondje. Wij hebben ook een hondje, dat is Saartje. Saartje ligt lekker in de zon. De zandbak is ook buiten in de zon. Als het niet regent dan is de zand droog. Maar als de sproeier aan is, dan regent het in de zandbak en dan kunnen we er niet in spelen. Wij waren ook een keertje in de regen buiten, toen konden we in de plassen stampen…..” Enzovoorts….
Als hij een zin begint, dan móet die ook afgemaakt worden. Geen tijd voor ademhalen. Hij heeft dan zelfs geen kans om zijn speeksel weg te slikken, met gekke situaties tot gevolg.
Mijn zoon praat, mijn dchter denkt.
Er is een groot verschil tussen de kinderen. Zo veel als mijn zoon zich uit door een woordenbrij eruit te gooien, zo kan mijn dochter in ‘denkmodus’ vallen.
Terwijl we zo aan tafel zaten, begon het te regenen. De ramen werden nat en zo kon je goed zien hoeveel stof en zand er al op het raam zaten.
Mijn dochter zei: “Als het regent worden de ramen mooi schoon.”
Mijn man en ik legde haar uit dat er zand in de regen zat, waardoor de ramen niet schoon spoelen.
Een grote stilte volgde…….
Intussen waren mijn man, mijn zoon en ik, alweer ergens anders over aan het praten en toen zei mijn dochter ineens:
“Dan komt er wel weer nieuw zand in de zandbak”.
Wow, even denken…. waar ging dit ook alweer over?
O ja, de zand in de regen….
Ongelooflijk om te zien hoe dat hoofdje nog bezig is met overdenken wat er tussendoor gezegd is.
Als je alle details oppikt, is het ook lastig om alles weer los te laten.
Zo werkt het ook met de prikkels die zij gedurende de dag voor haar kiezen krijgt.
Bij het naar bed brengen is rust geboden.
Als ik te snel wil, is zij nog niet klaar.
We hebben daarom een vast bedtijdritueel. Hierdoor kan zij de rust in, de vertraging, en vervolgens de dag loslaten.
Verschil in dromen tussen mijn twee kinderen
Mijn dochter praat in haar slaap. Nou ja, praten…. er is echt geen touw aan vast te knopen. Dit zorgt voor lachwekkende situaties en het helpt haar om de dag te verwerken.
Mijn zoon droomt vooral.
Hij kan huilend wakker worden en als ik dan bij hem kom en vraag wat er is krijg ik een antwoord als: “Ik wil geen kaas op de boterham!”
